دومین روز حضور در مدینه‌ی منوره، مصادف بود با نیمه‌ی شعبان و سالروز ولادت امام زمان(عج). برای اقامه‌ی نماز صبح راهی حرم نبوی شدم و پس از نماز به سمت بقیع رفتم. *بعداً نوشت: لطفاً به ادامه محاوره توجه کنید و نظری اگر داشتید حتماً بیان کنید.
درب قبرستان اندکی بعد از نماز صبح تا حدود ساعت 7 به روی علاقهمندان گشوده می‌شود و معمولاً شیعیان و به خصوص ایرانیان بخش اعظم زائران این قبرستان را تشکیل می‌دهند. سطح قبرستان نسبت به محیط اطراف -که ایرانیان آن را «بین‌الحرمین» می‌نامند- 4-5 متر بالاتر است. هنگام باز شدن در ورودی، جمعیت مشتاق با شتاب از روی سطح شیب‌دار بالا می‌دوند تا از نخستین کسانی باشند که به نزدیکی قبور ائمه می‌رسند. با اندکی تأخیر و با خلوت‌تر شدن مسیر ورودی، بالا رفتم. پشت در اصلی قبرستان، عده‌ای مشغول خواندن زیارت‌نامه بودند. از کنار ایشان گذشتم و وارد بقیع شدم. قبور امام حسن(ع)، امام سجاد(ع)، امام باقر(ع) و امام صادق(ع) در محوطه‌ای در سمت راست که توسط نرده‌هایی محصور شده بود، قرار داشت؛ این را از ازدحام ایرانیان در این قسمت می‌شد حدس زد. هوا هنوز تاریک بود و در آن شلوغی چیزی دیده نمی‌شد. با روشن‌تر شدن هوا توانستم زمین خاکی قبرستان و سنگ قبرهای ایستاده را در جای جای آن ببینم. [بعدها فهمیدم قبور ائمه در کنار قبور ابوطالب (عموی پیامبر) و فاطمه بنت اسد (مادر گرامی امام علی)، در فضایی است که دیوار بسیار کوتاهی آن را احاطه کرده است.]
نکته‌ای راجع به مظلومیت ائمه‌ی مدفون در بقیع ذهنم را آزار می‌دهد:
اهل سنت عصمت ائمه را نمی‌پذیرند؛ البته به نظر من آزادند چنین عقیده‌ای داشته باشند. اما به هیچ‌وجه منطقی به نظر نمی‌رسد که با چنین توجیهی به قبرستان تعدی کنند. این ائمه حتی اگر -از نظر اهل تسنن- امام و معصوم نیستند، از اهلبیت و خاندان نبوتند. چگونه تخریب قبور اهلبیت پیامبر توجیه خواهد شد؟ آیا خودخواهی نیست که با تکیه بر عقیده‌ی خود، قبور چهار تن از پیشوایان مذهبی دیگر را با خاک یکسان کنیم؟ وجدان انسان چگونه می‌تواند مجوز چنین گستاخی و ظلمی را صادر کند؟!
رفتار مذموم مسئولین عرب با بقیع البته می‌تواند برای ما عبرت‌آموز باشد؛ آن‌جا که در شهر خودمان به بهانه‌ی وجود مرقد مطهر امام رضا(ع) برای پیروان سایر ادیان محدودیت ایجاد می‌کنیم... در تحقیقاتی که طی انجام پروژه‌های درسی‌ام انجام می‌دادم، متوجه شدم که کلیساهای اندک شهر مشهد -حداقل به صورت رسمی- اجازه‌ی فعالیت ندارند و حتی ساکنان آن‌ها از گفتن این‌که این‌جا کلیساست وحشت دارند! آیا چنین رفتاری با کلیساها در کشور ما، تفاوتی با رفتار حکمرانان وهابی عربستان با بقیع دارد؟
