راستش از دیروز –گوش شیطون کر!- کار «نوک زنی» به کتاب‌ها رو که چه عرض کنم(!)، کار «قورت دادن» کتاب‌ها رو شروع کردم و ظاهراً هم سخت در تلاشم! از حضرت فاطمه الزهرا (علیهاالسلام) روایت شده: لذتی که از خدمت حضرت حق می‌برم مرا از هر خواهشی باز داشته است، حاجتی جز این ندارم که پیوسته ناظر جمال زیبا و والای خداوند باشم (نهج الحیات، فرهنگ سخنان فاطمه (علیهاالسلام) مرحوم دشتی، ص99) اگر بهشت شیرین، بهشت آفرین شیرین‌تر! دوست ما را و همه جنت و فردوس شما را... [قسمت کمی چرب این لقمه] «اگر از آن سوی ایجاد، حرکت حبّی است از این سوی هم باید عبادت حبّی باشد...»
حضرت حسن‌زاده آملی، دورس شرح اشارات و تنبیهات، نمط ششم: فی الغایات و مبادئها و فی الترتیب، چاپ طه، چاپ اول تابستان 87، ص66] 
ان‌شاءالله از امروز بخش «از برکات پ.ن» یکی از بخش‌های اصلی این وبلاگ خواهد بود. اما اندر باب «پ.ن»: ایشون پی نوشت، پس نوشت، پیش نوشت یا هر پ.ن دیگه‌ای نیستند! 
ایشون همون امر خطیر «پایان نامه نویسی» بنده هستند که معرف حضور می‌باشند!
(مشخصه، نه؟!؟! 
) در حین این قورت دادن‌ها گاهی به لقمه‌های شیرینی برمی‌خورم که حیفم می‌آد کامل و یکجا و یک بار برای همیشه نوش جانشان کنم
، گاهی هم لقمه‌های چربی سر سفره‌ام پیدا می‌شه که هضمش دشواره! در هر دو صورت، آن لقمه رو اینجا می‌ذارم تا هر روز یک ناخنکی بهشون بزنم و ذره ذره ازشون لذت ببرم و هضمشون کنم!
اینجوری اون لقمه با برکت می‌شه و شاید دیگران هم نصیبی ازش ببرند!
از امروز باید به یاد بسپارم که نیت قربة الی الله لحظات عبادتم را، نه به امید نجات از نار بر لب آورم و نه به شوق جنات؛ زیرا شرط ادب در برابر او که مقصد قربتم است، حکم می‌کند در لحظه دعا خواسته‌ای جز درک اسماء و صفاتش نداشته باشم و ترجیع بند استغاثه‌هایم جز این نباشد:
